کد مطلب:46041
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:24
رهآوردهاي علم حضوري چيست؟
علم حضوري رهآوردهاي فراواني دارد و آن اينكه هرگونه گزارش علمي و گرايش عملي از صاحبان علم حصولي مانند حكيم و متكلم پديد آيد بالذات متوجه همان موجود ذهني، و مفهوم ظلّي و بالعرض متوجه موجود عيني و مصداق اصيل است؛ زيرا همه كششها و كوششهاي روح مسبوق به آگاهي اوست و نفس انسان به چيزي ايمان ميآورد و به آن دل ميبندد و به آن عشق ميورزد و براي صيانت آن از هيچ جهاد و اجتهادي دريغ نميكند كه معلوم راستين و بالذات او باشد و چيزي كه معلوم بالعرض اوست هرگز بالذات مورد امور مذكور قرار نميگيرد.
بنابراين، ايمان حكيم و متكلم به معلوم بالذات، يعني مفهوم ذهنيْ بالذات است و به معلوم بالعرض، يعني موجود اصيل خارجيْ بالعرض و آنان هماره ايمان به غيب دارند، نه بيش از آن، ولي ايمان عارف به موجود اصيل خارجيْ بالذات و از سنخ ايمان به شهادت خواهد بود كه كاملتر از ايمان به غيب است، نه از صنف ايمان به غيب و آنچه در وصف مؤمنان و مفلحان آمده است كه اينان به غيب ايمان دارند بقره/3 بيان مرتبه اقّل ايمان است وگرنه مرتبه اَعلي و اجلّ آن همانا ايمان به شهادت است.
: آية الله جوادي آملي
حيات عارفانة امام علي(ع)
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.